बिवाह प्रस्ताव (लघुकथा)

जुन २२, २०२०

सञ्जय शान्ति सुवेदी

सामुदायिक अस्पतालमा कार्यरत २२ वर्षे शकुन्तला त्यहाँका डाक्टर, कर्मचारी एवं सम्पूर्ण स्थानीय बिरामीहरुकाे लागि परिचित नाम थियाे । बिहेका प्रस्ताव दैनदिन  आउनु स्वाभाविक नै थियो भने उनलाई मनपराउने र तिनका अभिभावक त शकुन्तलाको चालचलन बुझ्न अस्पतालमै पनि आउँथे । "सिस्टर, डा. शर्माकाे क्लिनिक रुम कता होला नि?" धाेत्राे स्वरमा कसैले साध्याे । "अङ्कल, ऊ त्याे दाहिने पट्टीको अन्तिम काेठा हाे ।" आफुलाई अङ्कल भनेको मन नपरे झैं गरेर कालो अनुहार बनाउँदै ऊ डाक्टर शर्माकाे कोठातिर लाग्याे । काम सकेर घर पुग्दा पाउनाहरु आइसकेका थिए ।  केटाकेटी देखादेख गराउन । शकुन्तलालाई देखाउँदै लमीले भन्यो उहाँ अमेरिकाको ग्रिनकार्ड हाेल्डर हाे, आफ्नै डिपार्टमेन्ट स्टाेर पनि छ, परिपक्व हुनुहुन्छ, बिहे गर्न नेपाल आउनुभएको....भन्दा नभन्दै शकुन्तलाले रोकेर भनी उहाँलाई त कता-कता देखे जस्तो लाग्याे नि । केटोले हसिलाे अनुहार बनाई उत्तर दियो तिमीले काम गर्ने अस्पतालको डा. शर्मा मेरो साथी हो, बिहान हाम्राे भेट भएकाेको बिर्सियाै ?